Zondag 20 mei 2013
We hebben er zin in, Juf Chloë zit even met de iphone ( of hoe noemen al die snufjes weeral...) om de laatste gegevens te checken.
En warempel, Polen heeft een ander weerbeeld dan het miezerige België, een temperatuur van zo'n 25 graden staat gratis op het programma ! !Zouden we nog vlug zonnecreme moeten inslaan in de luchthaven van Charleroi?
Inderdaad, we sporen klokslag 15 uur ( weliswaar met de auto, met chauffeur) vanuit kortrijk naar de luchthaven van Charleroi . Na de nodige incheckperikelen wacht het vliegtuig van Ryanair ons op om een rechtstreekse vlucht naar Krakau te nemen. In de luchthaven ontmoeten we de andere Belgen uit Heist-op-den Berg, Het is ons gelukt om op hetzelfde vliegtuig onze tickets te reserveren. Laten we het vliegtuig omdopen tot Comenius... ik kan zelfs met enige fantasie er toekomstige klassen in onderbrengen.....
En warempel, Polen heeft een ander weerbeeld dan het miezerige België, een temperatuur van zo'n 25 graden staat gratis op het programma ! !Zouden we nog vlug zonnecreme moeten inslaan in de luchthaven van Charleroi?
Inderdaad, we sporen klokslag 15 uur ( weliswaar met de auto, met chauffeur) vanuit kortrijk naar de luchthaven van Charleroi . Na de nodige incheckperikelen wacht het vliegtuig van Ryanair ons op om een rechtstreekse vlucht naar Krakau te nemen. In de luchthaven ontmoeten we de andere Belgen uit Heist-op-den Berg, Het is ons gelukt om op hetzelfde vliegtuig onze tickets te reserveren. Laten we het vliegtuig omdopen tot Comenius... ik kan zelfs met enige fantasie er toekomstige klassen in onderbrengen.....
Aangekomen in Krakau. Bleek het busje om ons te vervoeren iets te krap.
Het voorstel was om dan maar de trein te nemen naar het centrum.
De wachttijden voor de treinen liepen serieus op.
In Krakau zelf nog een serieuze wandeling met de nodige hindernissen:
we keren plots terug uit een bepaalde straat, want het was 'not safe'.
Reden onbekend. Volgen dan maar.
We zien ook overal zebrapaden die de Poolse begeleiders om onduidelijk redenen niet nemen,
maar ons telkens tien minuten laten rondlopen om aan de overkant van de straat weer bij hetzelfde punt uit te komen. Reden onbepaald.
Onze tong hangt reeds op de grond van de doffe warmte.
Na te hebben ingecheckt in het hotel maken we even kennis met de andere groepen die er reeds zijn
(de Engelsen hebben hun vlucht gemist en komen morgen toe) en gaan we samen met de andere Belgen de stad in om iets te eten. Ondertussen is het 23u. We zijn uitgehongerd. Na nog een wandelingetje gaan we slapen, want morgen staan er heel wat bezoeken op het programma.
Het voorstel was om dan maar de trein te nemen naar het centrum.
De wachttijden voor de treinen liepen serieus op.
In Krakau zelf nog een serieuze wandeling met de nodige hindernissen:
we keren plots terug uit een bepaalde straat, want het was 'not safe'.
Reden onbekend. Volgen dan maar.
We zien ook overal zebrapaden die de Poolse begeleiders om onduidelijk redenen niet nemen,
maar ons telkens tien minuten laten rondlopen om aan de overkant van de straat weer bij hetzelfde punt uit te komen. Reden onbepaald.
Onze tong hangt reeds op de grond van de doffe warmte.
Na te hebben ingecheckt in het hotel maken we even kennis met de andere groepen die er reeds zijn
(de Engelsen hebben hun vlucht gemist en komen morgen toe) en gaan we samen met de andere Belgen de stad in om iets te eten. Ondertussen is het 23u. We zijn uitgehongerd. Na nog een wandelingetje gaan we slapen, want morgen staan er heel wat bezoeken op het programma.
Maandag 20 mei 2013: bezoek zoutmijn
Krakau bezichtigen
Na het ontbijt stapten we op de bus richting zoutmijn. Maar zo vlot ging het weeral niet. Na een twintigtal minuten wachten op de Litouwers die nog van de luchthaven moesten komen, met helse telefoongesprekken tot gevolg, kon de bus uiteindelijk vertrekken. De Engelsen zijn er nog steeds niet. Reden: in de luchthaven hadden ze een hapje gegeten voor het vertrek van het vliegtuig en daardoor de incheck volledig mislopen. Ze komen vandaag toe, heelhuids, maar 700 euro armer (een traktaat van hen moeten we dus niet meer verwachten).
De zoutmijnen zijn een grote toeristische trekplijster hier in Krakau. Het wordt krap om onze bus nog te parkeren. Even aanschuiven om binnen te kunnen. Wachten dus. Op de site ziet alles er heel kitsch uit, maar ter plaatse moeten we toch bekennen dat ze van mijnen en van uitleg in het Engels toch iets kennen die Polen! Het wordt een drie uur lang durende tocht doorheen de zoutmijn waar sommigen achterop geraakten. Dit betekende dus opnieuw wachten, wachten en nog maar eens wachten. We geraken tot op een diepte van 135 m onder de grond. Totaal aantal trappen 820! Gelukkig moesten we deze niet terug naar boven, maar werden we in een originele, maar krappe mijnlift in een razend tempo naar boven gehesen. Gelukkig zijn we beiden niet van de diksten. Dik zullen we ook zeker niet worden van het eten hier in Polen. Zo uitgehongerd als we waren, keken we erg uit naar het restaurantje waar we zouden gaan eten. Om 15u hadden onze reisleiders een restaurantje gekozen uit het heel ruime aanbod heerlijke en gezellige restaurantjes. Wat we op ons bord kregen was waarschijnlijk rechtstreeks ingevoerd vanuit een Poolse kazerne. En joepie, we gaan nog tweemaal terug naar hetzelfde restaurantje!
In de namiddag kregen we wat vrije tijd waarin we de stad al dan niet met gids beter konden verkennen.
Vanavond kregen we 'heerlijke' goulash geserveerd.
De zoutmijnen zijn een grote toeristische trekplijster hier in Krakau. Het wordt krap om onze bus nog te parkeren. Even aanschuiven om binnen te kunnen. Wachten dus. Op de site ziet alles er heel kitsch uit, maar ter plaatse moeten we toch bekennen dat ze van mijnen en van uitleg in het Engels toch iets kennen die Polen! Het wordt een drie uur lang durende tocht doorheen de zoutmijn waar sommigen achterop geraakten. Dit betekende dus opnieuw wachten, wachten en nog maar eens wachten. We geraken tot op een diepte van 135 m onder de grond. Totaal aantal trappen 820! Gelukkig moesten we deze niet terug naar boven, maar werden we in een originele, maar krappe mijnlift in een razend tempo naar boven gehesen. Gelukkig zijn we beiden niet van de diksten. Dik zullen we ook zeker niet worden van het eten hier in Polen. Zo uitgehongerd als we waren, keken we erg uit naar het restaurantje waar we zouden gaan eten. Om 15u hadden onze reisleiders een restaurantje gekozen uit het heel ruime aanbod heerlijke en gezellige restaurantjes. Wat we op ons bord kregen was waarschijnlijk rechtstreeks ingevoerd vanuit een Poolse kazerne. En joepie, we gaan nog tweemaal terug naar hetzelfde restaurantje!
In de namiddag kregen we wat vrije tijd waarin we de stad al dan niet met gids beter konden verkennen.
Vanavond kregen we 'heerlijke' goulash geserveerd.
Dinsdag 21 mei: Bezoek Auschwitz - Birkenau
Een Poolse rit en een nieuw hotel.
We hebben er vandaag een zware dag op zitten. Het was vroeg ochtend toen onze gids ons voor de uitstap naar Auschwitz - Birkenau kwam ophalen.
Een spannende rit van een uur. Wat zouden we daar te zien krijgen? Aangekomen in Auschwitz waren er veel toeristen. Op de site zelf mochten we niet drinken, niet eten, en is iedereen erg ingetogen. Wat we te zien krijgen is erg confronterend, met niks anders vergelijkbaar.
Alle blokken staan er nog, de prikkeldraad, de foto's van de vele mensen die daar om het leven zijn gekomen, hun bezittingen die door de Duitsers in beslag waren genomen. Kortom daar wordt je stil van. Birkenau verkeert nog in de staat zoals die door de soldaten van de Sovjet-Unie bij de bevrijding werd ontdekt. Niemand wist wat zich daar precies had afgespeeld. We hadden een hele goede gids die op een serene manier vertelde over de gruwelijkheden die daar hebben plaats gevonden. Niemand begrijpt hoe dit mogelijk was. Ze eindigde dan ook met de wijze woorden: "we moeten bewust zijn van alle leed die een oorlog met zich meebrengt zodanig dat zoiets nooit opnieuw kan gebeuren."
Na deze lange uitstap wachtte niet alleen een rit van één uur ons terug op naar Krakau, maar van daaruit opnieuw een busrit van twee uur naar het volgend hotel dicht bij de school. Dit hotel ligt al in de Karpaten, een belangrijk gebergte. De Poolse buschauffeur was zijn naam waardig. Na uitbundig gebruik van de remmen, moest er toch een korte pauze ingelast worden om vervolgens met een nog grotere snelheid de heuvels en afdalingen te nemen.
Het landschap is een bijzonder bosrijk gebied. De gids vertelde ons dat er in de bossen in Polen niet alleen beren huizen, maar ook wolven, lynxen, herten en we vermoeden ook hier en daar een wild konijn. Genoeg bekijks dus. Bekijks zullen we ook hebben in onze hotelkamer. Er zijn namelijk geen overgordijnen in het ganse hotel te bespeuren. De zon komt hier al om 4 uur op. Klaar voor een nieuwe dag!
We zitten nu eventjes buiten op het terras te werken en te genieten van een welverdiend drankje. Straks gaan we eten en dan volgt nog een meeting. Dit houdt in dat we met de verschillende partners vergaderen over de doelen die we moeten bereiken voor het Comenius-project. Hoe alles verloopt en welke afspraken er nog belangrijk zijn om de volgende uitwisselingen tot een goed einde te brengen.
Een spannende rit van een uur. Wat zouden we daar te zien krijgen? Aangekomen in Auschwitz waren er veel toeristen. Op de site zelf mochten we niet drinken, niet eten, en is iedereen erg ingetogen. Wat we te zien krijgen is erg confronterend, met niks anders vergelijkbaar.
Alle blokken staan er nog, de prikkeldraad, de foto's van de vele mensen die daar om het leven zijn gekomen, hun bezittingen die door de Duitsers in beslag waren genomen. Kortom daar wordt je stil van. Birkenau verkeert nog in de staat zoals die door de soldaten van de Sovjet-Unie bij de bevrijding werd ontdekt. Niemand wist wat zich daar precies had afgespeeld. We hadden een hele goede gids die op een serene manier vertelde over de gruwelijkheden die daar hebben plaats gevonden. Niemand begrijpt hoe dit mogelijk was. Ze eindigde dan ook met de wijze woorden: "we moeten bewust zijn van alle leed die een oorlog met zich meebrengt zodanig dat zoiets nooit opnieuw kan gebeuren."
Na deze lange uitstap wachtte niet alleen een rit van één uur ons terug op naar Krakau, maar van daaruit opnieuw een busrit van twee uur naar het volgend hotel dicht bij de school. Dit hotel ligt al in de Karpaten, een belangrijk gebergte. De Poolse buschauffeur was zijn naam waardig. Na uitbundig gebruik van de remmen, moest er toch een korte pauze ingelast worden om vervolgens met een nog grotere snelheid de heuvels en afdalingen te nemen.
Het landschap is een bijzonder bosrijk gebied. De gids vertelde ons dat er in de bossen in Polen niet alleen beren huizen, maar ook wolven, lynxen, herten en we vermoeden ook hier en daar een wild konijn. Genoeg bekijks dus. Bekijks zullen we ook hebben in onze hotelkamer. Er zijn namelijk geen overgordijnen in het ganse hotel te bespeuren. De zon komt hier al om 4 uur op. Klaar voor een nieuwe dag!
We zitten nu eventjes buiten op het terras te werken en te genieten van een welverdiend drankje. Straks gaan we eten en dan volgt nog een meeting. Dit houdt in dat we met de verschillende partners vergaderen over de doelen die we moeten bereiken voor het Comenius-project. Hoe alles verloopt en welke afspraken er nog belangrijk zijn om de volgende uitwisselingen tot een goed einde te brengen.
Auschwitz - Birkenau
Hier klikken om te bewerken.
Dolle Poolse rit
Woensdag 22 mei: bezoek aan de school in Polen
Na een stevig ontbijt met lekkere eitjes reden we met dezelfde chauffeur en bus richting de school. Tot onze grote verbazing ligt de school heel afgelegen en volledig omgeven door bossen. Met een grote bus op kleine aardewegen was al een avontuur op zich. Maar het is nog niks vergeleken met deze bijzondere school!
Toen we aankwamen wachtte een kleurrijk en feestelijk welkomstcomité op ons. Alle leerlingen waren verkleed in een thema van een deelnemend land. Als verwelkoming hadden de leerkrachten en de leerlingen leuke optredens in elkaar gestoken.
Voor ieder land was er een verschillend optreden in een passend thema. Voor België waren ze allemaal verkleed in smurfen. Voor Engeland bracht een stel acteurs het verhaal van ‘the poes en the boots’ of de gelaarzde kat zoals het verhaal in België beter gekend is.
De leerlingen waren één en al enthousiasme om ons hun zang, acteer en danstalenten te tonen. In het publiek zaten niet alleen nog lokale leerkrachten, maar ook een nonnetje die in deze school nog steeds instaat voor de lessen Godsdienst.
Na de optredens werden we door de boswachter uit de regio begeleid om een vriendschapsboom te planten. Ieder land mocht een boom planten. Meester Mark haalde zijn groene vingers boven en deed het zware werk. Juf Chloë mocht poseren voor de foto.
Toen we aankwamen wachtte een kleurrijk en feestelijk welkomstcomité op ons. Alle leerlingen waren verkleed in een thema van een deelnemend land. Als verwelkoming hadden de leerkrachten en de leerlingen leuke optredens in elkaar gestoken.
Voor ieder land was er een verschillend optreden in een passend thema. Voor België waren ze allemaal verkleed in smurfen. Voor Engeland bracht een stel acteurs het verhaal van ‘the poes en the boots’ of de gelaarzde kat zoals het verhaal in België beter gekend is.
De leerlingen waren één en al enthousiasme om ons hun zang, acteer en danstalenten te tonen. In het publiek zaten niet alleen nog lokale leerkrachten, maar ook een nonnetje die in deze school nog steeds instaat voor de lessen Godsdienst.
Na de optredens werden we door de boswachter uit de regio begeleid om een vriendschapsboom te planten. Ieder land mocht een boom planten. Meester Mark haalde zijn groene vingers boven en deed het zware werk. Juf Chloë mocht poseren voor de foto.
Na een snelle snack kregen we een kleine rondleiding doorheen het internaat. Alle leerlingen moeten hier om 20u gaan slapen. De meeste blijven hier het hele jaar door en gaan amper naar huis. Een leerkracht en een assistent blijven daar eveneens overnachten. Ook Lena, de schooldirectrice is snel op post, want zij woont net naast de school. Een echte workaholic blijkbaar, want om 3u in de nacht kan je haar nog steeds vinden op kantoor.
Vervolgens trokken we naar de school, een voormalig kasteel van 1928. Het gebouw stond zelfs ooit nog in brand. Het is dan ook niet te verwonderen dat alles hier heel klein is: smalle gangen, kleine klasjes, klassen waar verschillende activiteiten moeten doorgaan omdat er niet genoeg ruimte is, een sporthal zo groot als de klas van CSO3,…
En niet alleen is alles hier heel klein, maar verloopt alles ook nogal chaotisch. Tussen het geroep door geraakt ons herbarium toch nog af. De Poolse manier van communiceren is zo expressief dat wij de indruk krijgen dat ze ruzie maken. Gelukkig lopen een aantal Poolse oudere leerlingen met ons mee die alles voor ons vertalen en ons verhaal naar de leerkrachten van de school toe duidelijk maken.
In de namiddag wordt dit gefinaliseerd en is er een presentatie en powerpoint van het volledige herbarium. Naar België krijgen we dus een map mee met typische bomen van alle deelnemende landen. Een mooi naslagwerk waar alle namen van de bomen ook in alle talen staan.
Vervolgens trokken we naar de school, een voormalig kasteel van 1928. Het gebouw stond zelfs ooit nog in brand. Het is dan ook niet te verwonderen dat alles hier heel klein is: smalle gangen, kleine klasjes, klassen waar verschillende activiteiten moeten doorgaan omdat er niet genoeg ruimte is, een sporthal zo groot als de klas van CSO3,…
En niet alleen is alles hier heel klein, maar verloopt alles ook nogal chaotisch. Tussen het geroep door geraakt ons herbarium toch nog af. De Poolse manier van communiceren is zo expressief dat wij de indruk krijgen dat ze ruzie maken. Gelukkig lopen een aantal Poolse oudere leerlingen met ons mee die alles voor ons vertalen en ons verhaal naar de leerkrachten van de school toe duidelijk maken.
In de namiddag wordt dit gefinaliseerd en is er een presentatie en powerpoint van het volledige herbarium. Naar België krijgen we dus een map mee met typische bomen van alle deelnemende landen. Een mooi naslagwerk waar alle namen van de bomen ook in alle talen staan.
’s Avonds was er een fuif voorzien waarbij eveneens sympatisanten, maar ook de lokale gemeenschap op uitgenodigd waren. Ondertussen werd er gevoetbald, gedanst, even nagepraat, enkele andere competitiespelen gespeeld en de ballen (voor het atomium, onze Europese mascotte) werden verdeeld zodat iedereen zijn eigen atomium straks kan in elkaar knutselen.
Donderdag 23 mei: Bezoek aan Czestocowa, katholiek centrum Polen
Bezoek lokale musea en stadswandeling
Wat een koude dag vandaag in Polen! Een dikke tien graden verschil met gisteren. Gure wind, maar gelukkig geen regen. We zien veel mensen rillen en vooral de Spanjaarden waren niet tegen deze koude bestand.
Eerst en vooral namen we afscheid van de Engelsen die vandaag al terug huiswaarts trokken. Hopelijk missen ze niet opnieuw hun vlucht! We kunnen terug het landschap bewonderen gedurende een anderhalf uur durende rit naar Czestocowa.
Daar aangekomen krijgen we een rondleiding van een Engels sprekende priester die ons verzekert dat hij niet echt in detail zal vertellen. Bij het eerste icoon, 'de zwarte Madonna', kan hij zijn belofte al niet waarmaken. Er lopen honderden toeristen rond op deze site! Heel wat pelgrims die het heel grote centrum bezoeken. We zagen daar eveneens heel veel eerste Communicanten in traditionele witte kledij. Na hun eerste Communie in hun eigen dorp of stad trekken ze allen naar de kerk van de zwarte Madonna om haar zegen te krijgen. Velen geloven in Polen dat zij een genezende en beschermende kracht heeft.
Overal zitten mensen ingetogen te bidden. Althans dat proberen ze, want met de hordes foto-trekkende toeristen is het niet gemakkelijk concentreren. We bezoeken de kunstschatten, schenkingen, diverse kapellen en ook de shop waar de nonnetjes de plak zwaaien. De priester nodigt ons ook gretig uit om ook de shop te bezoeken. Religie en commercie?
Hierna bezochten we drie lokale musea. De eerste was een grote verrassing daar het museum Japanse kunst en klederdracht tentoon stelde. Het tweede deel spreekt ons al wat meer aan. Het gaat over de fauna en de flora in Polen en daar kunnen we opgezette dieren bezichtigen. Hierna gaan we terug ondergronds. Een reconstructie van een steenkoolmijn met alle bijhorende attributen: treintjes, lampen, gasmaskers, pneumatische hamers en noem maar op. Het moet een zeer lastige en gevaarlijke karwei geweest zijn om steenkool te ontginnen.
Ten laatste trekken we de stad in voor een stadswandeling van drie uur. Een ideale kans voor de jongeren om nog vlug even een shop binnen te gaan en wat souvenirs te kopen. Wij verkozen de opwarming bij een drankje!
Vanavond het laatste avondmaal in ons hotel. De Spanjaarden zijn ook al vertrokken nu. Eerst terug naar Krakau met de bus om vervolgens morgenochtend vroeg om 4u hun vlucht te halen. Voor ons staat morgen het vertrek op het programma. Ook hier zullen de andere Belgen ons vergezellen daar zij dezelfde vlucht nemen.
Eerst en vooral namen we afscheid van de Engelsen die vandaag al terug huiswaarts trokken. Hopelijk missen ze niet opnieuw hun vlucht! We kunnen terug het landschap bewonderen gedurende een anderhalf uur durende rit naar Czestocowa.
Daar aangekomen krijgen we een rondleiding van een Engels sprekende priester die ons verzekert dat hij niet echt in detail zal vertellen. Bij het eerste icoon, 'de zwarte Madonna', kan hij zijn belofte al niet waarmaken. Er lopen honderden toeristen rond op deze site! Heel wat pelgrims die het heel grote centrum bezoeken. We zagen daar eveneens heel veel eerste Communicanten in traditionele witte kledij. Na hun eerste Communie in hun eigen dorp of stad trekken ze allen naar de kerk van de zwarte Madonna om haar zegen te krijgen. Velen geloven in Polen dat zij een genezende en beschermende kracht heeft.
Overal zitten mensen ingetogen te bidden. Althans dat proberen ze, want met de hordes foto-trekkende toeristen is het niet gemakkelijk concentreren. We bezoeken de kunstschatten, schenkingen, diverse kapellen en ook de shop waar de nonnetjes de plak zwaaien. De priester nodigt ons ook gretig uit om ook de shop te bezoeken. Religie en commercie?
Hierna bezochten we drie lokale musea. De eerste was een grote verrassing daar het museum Japanse kunst en klederdracht tentoon stelde. Het tweede deel spreekt ons al wat meer aan. Het gaat over de fauna en de flora in Polen en daar kunnen we opgezette dieren bezichtigen. Hierna gaan we terug ondergronds. Een reconstructie van een steenkoolmijn met alle bijhorende attributen: treintjes, lampen, gasmaskers, pneumatische hamers en noem maar op. Het moet een zeer lastige en gevaarlijke karwei geweest zijn om steenkool te ontginnen.
Ten laatste trekken we de stad in voor een stadswandeling van drie uur. Een ideale kans voor de jongeren om nog vlug even een shop binnen te gaan en wat souvenirs te kopen. Wij verkozen de opwarming bij een drankje!
Vanavond het laatste avondmaal in ons hotel. De Spanjaarden zijn ook al vertrokken nu. Eerst terug naar Krakau met de bus om vervolgens morgenochtend vroeg om 4u hun vlucht te halen. Voor ons staat morgen het vertrek op het programma. Ook hier zullen de andere Belgen ons vergezellen daar zij dezelfde vlucht nemen.